GO, GO MOROCCO โมร็อกโกนั้นโก้จริงๆ

ไหนๆ ก็ต้องไปทำสารคดีแล้ว ทำไมไม่เขียนออกมาเป็นหนังสือล่ะ ประเทศที่ไม่ค่อยมีคนไปหาข้อมูลยาก ไม่ได้ไปกันได้บ่อยๆ หนังสือภาษาไทยก็ยังไม่มี บีเบนซ์เจ้าของเรื่องเก็บเกี่ยวประสบการณ์มาเล่า ตั้งแต่เตรียมตัวขึ้นเครื่องไปเจออาหารแปลกๆ เมืองที่เป็นสีซีเปียเพราะบ้านทุกหลังสีเหมือนกันหมด มีอูฐเดินไปมาเหมือนหมาจรจัดบ้านเรา ตะลุยเข้าไปในทะเลทรายซาฮาร่า ตั้งแคมป์สักคืน นอนท่ามกลางผืนทรายว่างเปล่าโล่งโจ้งในความมืด ตลอดการเดินทางก็คือโดนหลอกตลอดเลย โดนฟันค่าอาหาร ค่ารถ มาเป็นไกด์โดยที่ไม่ต้องการ เอิ่ม ? น่ากลัวจังแฮะ การเล่าเรื่องถึงจะมีมุกแทรกแต่จังหวะการอ่านก็ยังเนิบๆ อยู่ แนวตลกน่าตาย หนังสือนี้ดีในแง่ที่ว่าเป็นที่ๆ คนไม่ค่อยไป เรื่องยังสดใหม่ แต่ช่วงแรกที่เล่าว่าไปทำไมการเตรียมตัว เราคิดว่าทุกเล่มเป็นแบบนี้ พออ่านเล่มใหม่ต้องการอ่านบทเตรียมตัวทุกๆ รอบมันก็เบื่อ คิดว่าตัดไปบ้างก็ได้ สิ่งที่ชอบคืออยากลองกินลูกกระบองเพชรดู เขียนว่าชุ่มฉ่ำอร่อย คงหากินไม่ได้ง่ายๆ