สวัสดี ที่นี่ร้านดอกไม้ความทรงจำ

สวัสดี ที่นี่ร้านดอกไม้ความทรงจำ
⚠⚠⚠คำเตือน มีสปอย⚠⚠⚠

ร้านดอกไม้ธรรมดาที่แฝงตัวอยู่ในมุมนึงของไทเป นอกจากจะขายดอกไม้ ยังมีเรื่องเล่าประจำเมืองว่าที่แห่งนี้รับตามหาความทรงจำของคนตาย ผู้จัดการร้าน "เฉาเสวียอี้" เป็นชายหนุ่มที่เปิดร้านดอกไม้ต่อจากแม่ และผู้ช่วยโหยวจวิ้นเหวย ผู้คนที่มาหาจะถูกพาไปหลังร้าน ของจำเป็นคือสิ่งของของผู้ตาย ต้องเป็นของที่ถูกต้อง และไปทำพิธีในสถานที่ที่ถูกต้อง ถึงจะสามารถเข้าไปดูความทรงจำของคนที่ตายไปแล้วได้ พิธีจะเริ่มขึ้นเมื่อเฉาเสวียอี้ร้องขอ "กลิ่นหอม" ที่เกี่ยวข้องกับผู้ตาย ถอดรองเท้าออก สัมผัสกับพื้นดิน ประสานมือ และความทรงจำก็จะหลั่งไหลเข้ามา

เราคิดว่าหนังสือเล่มนี้เขียนเพื่อคนที่มีชีวิตอยู่ค่ะ คนที่สูญเสียคนที่รักไปโดยไม่ทันได้ร่ำลา คนที่ยึดติดกับความเศร้าโศก ปรารถนาจะเจอสักครั้งแต่ก็ทำไม่ได้ พอรู้ว่ามีสถานที่ที่สามารถได้รู้ความคิดความรู้สึกของคนที่ตายไปแล้ว ก็คงจะมีความหวังขึ้นมา เหมือนเห็นแสงสุดท้าย ใครได้ฟังในตอนแรกก็ต้องคิดว่าหลอกลวง จึงมีทั้งคนที่เชื่อและไม่เชื่อเดินทางมาที่นี่ แต่ใช่ว่ารู้แล้วจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ คนตายก็คือคนตาย เอากลับมาไม่ได้ แต่คนเขียนสร้างเรื่องนี้ขึ้นมาด้วยความเชื่อที่ว่า ความทรงจำนั้นน่าจะช่วยเยียวยาคนที่ยังอยู่ได้

คนที่เฉาเสวียอี้ช่วยเหลือ รู้สึกคาใจกับอะไรบางอย่าง อยากรู้ว่าคู่ชีวิตที่จากไปมีความสุขไหมตอนที่อยู่ด้วยกัน ลูกชายรู้สึกอย่างไรกับตัวเอง หรือไม่ก็ตามหาสาเหตุที่ลูกตัวเองต้องตาย บางคนก็จมกับความรู้สึกผิด ที่มีคนช่วยให้ตัวเองรอดจากสถานการณ์ร้ายแรง โดยคนนั้นต้องมาตายแทน

ตลอดเรื่องที่เฉาเสวียอี้ใช้ความสามารถ เขาจะมีภาพในความทรงจำปรากฎขึ้นมา เด็กชายตัวเล็กใส่เสื้อสีขาว กางเกงขาว ยืนอยู่ในสวนสนุก ในมือถือขนมสายไหม ภายใต้ชิงช้าสวรรค์ใหญ่ อยู่ท่ามกลางเสียงหัวเราะสนุกสนาน ทันใดนั้นแม่เขาก็วิ่งเข้ามา เบื้องหน้าเป็นสีแดงฉาน ผู้คนร้องกรี๊ด วิ่งหนีตายอย่างโกลาหล

หลังจากเฉาเสวียอี้รู้ตัวว่า สามารถเข้าไปดูความทรงจำของคนอื่นได้ผ่านกลิ่นหอม เขาก็ตามหาความทรงจำของแม่แทบเป็นแทบตาย เกิดเรื่องร้ายแรงที่ทำให้เสียแม่ไป แต่เขากลับจำอะไรไม่ได้เลย ทำให้เขายึดติดอยู่ในความเศร้ามาตลอด จนไม่กล้ามีความสุข

มันทำให้เราคิดได้เรื่องนึง

การสูญเสียคนที่รักน่าเสียใจก็จริง แต่ตอนอยู่ด้วยกันก็มีความสุขเกิดขึ้นตั้งมากมาย เสียใจได้แต่อย่าจมอยู่นานเกินไป มันน่าเสียดายถ้าเมื่อนึกถึงคนนั้นแล้ว เราจะต้องนึกถึงแต่ตอนจากกัน การที่เราลืมความทุกข์ นึกถึงแต่ความสุข ก็ไม่ใช่ว่าเราทำผิดอะไรสักหน่อย ชีวิตมันสั้นนัก ถ้าเลือกได้เลือกมีความสุขให้มากดีกว่า สักวันเราก็จะต้องจากไปเช่นกัน

ผู้เขียน: ซื่ออี 肆一
ผู้แปล: ชาญ ธนประกอบ
สำนักพิมพ์: Piccolo
จำนวน 224 หน้า

你好，這裡是記憶花店

#รีวิวหนังสือ #แนะนำหนังสือ #หนังสือน่าอ่าน #หนังสือดีบอกต่อ #นิยาย #วรรณกรรม #วรรณกรรมแปล #วรรณกรรมไต้หวัน #นิยายแปล #นิยายไต้หวัน #นวนิยายไต้หวัน #วรรณกรรมทั่วไป #QEDรีวิวหนังสือ