รสชาติอาหารจานครอบครัว ร้านอาหารสไตล์ตะวันตกของโคโซ
เป็นเล่มต่อจาก รสชาติอาหารจานครอบครัว หน้าปกสีแดง ร้านที่มีคุณป้ากับลูกสะใภ้ทำร้านกันสองคน เมนูอาหารมีไม่มากนัก ในเล่มนี้เรื่องราวย้อนกลับไปสมัยหลังสงคราม อิจิโกะที่เป็นคุณป้ายังสาวสะพรั่ง และสวยในระดับที่ถูกทาบทามไปเป็นดาราหนัง เหมาะสมกับโคโซ ชายหนุ่มร่างใหญ่แข็งแรง และยังหน้าตาดี เป็นคู่ที่ดูดีเหมาะสมกันไปหมด
ในเวลานั้นรุ่นปู่ หรือก็คือพ่อของโคโซแก่ตัวลงจนไม่สามารถเปิดร้านซูชิต่อไปได้ โคโซจึงตัดสินใจลาออกจากตำแหน่งรองเชฟโรงแรมเทโตะ มาเปิดร้านอาหารสไตล์ตะวันตกที่ร้านเดิม อิจิโกะกับโคโซช่วยกันลองผิดลองถูก ปรับสูตรให้สามารถกินได้ทุกวัน เป็นอาหารตะวันตกที่มีรสชาติแบบญี่ปุ่น จนร้านสามารถไปได้ด้วยดีจนมีลูกค้าประจำ
เหมือนกับว่าผู้เขียนต้องการจะระลึกความหลัง ในเล่มจึงมีเรื่องราวสมัยนั้นเต็มไปหมด ในข่าวหนังสือพิมพ์มีอะไรบ้าง ทีวีถ่ายทอดกีฬาอะไร สภาพบ้านเมืองหลังสงคราม และตอนงานโอลิมปิกเป็นอย่างไร การเปลี่ยนชื่อของสถานที่ เคยมีร้านอะไรอยู่ตรงไหน ผู้คนชอบใส่เสื้อผ้าแบบไหน จะมีการอ้างอิงถึงชื่อดารา คนมีชื่อเสียงมากมาย จนคิดว่านี่คือหนังสือนิยายหรือประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นกันแน่นะ
การเล่าเรื่องจะแบ่งออกเป็นตอนๆ ไม่สั้นไม่ยาวกำลังดี
• สเต๊กเนื้อเพื่อการเตรียมใจ
• มนจะอุลตร้า
• ทำให้รักเหมือนกราแตง
• แปลงร่าง! แฮมเบิร์ก
• ซุปกงซอเมพเนจร
• ราเม็งแห่งการจากลา
ในแต่ละตอนจะมีปมย่อยๆ มากมาย ทำไมตอนเปิดร้านใหม่ๆ ลูกค้ามากันเยอะ แต่นานไปลูกค้าน้อยกันเรื่อยๆ จนหายไปกันหมด ทั้งที่ทุกคนบอกว่าอร่อย ระหว่างนั้นก็ได้พบกับลูกค้าที่เคยกินฝีมือโคโซที่โรงแรมเทโตะ และเจ้าของร้านที่ไปซื้อของด้วย อิจิโกะกับโคโซ และพนักงานในร้านก็มาช่วยกันทดลอง และหาสาเหตุ ก่อนที่จะคลี่คลายปัญหาให้มันผ่านไป
หรือจะเป็นร้านคาเฟ่ข้างบ้านพ่อแม่ของอิจิโกะ ต้องการจะเลิกกิจการ จึงเข้าไปพัวพันกับคนรู้จัก ที่ไม่ค่อยดี ของอิจิโกะในสมัยก่อน เอจิพนักงานในร้านก็กำลังหาสถานที่เปิดร้านพอดี ประกอบกับโดนกดดันให้แต่งงาน จึงรีบร้อนจนมองข้ามเรื่องบางอย่างไป
ชายชราที่มาปรากฎตัวที่ร้านและสั่งแต่ซุปกงซอเม ทั้งที่มาครั้งแรกไม่มีเงินจะจ่ายแท้ๆ แต่ต่อมากลับพาคนอื่นมาด้วยไม่ซ้ำหน้า และสั่งอาหารมากมาย แถมยังมีเงินจ่ายเสียด้วย ชายผู้นี้เหมือนสายลม อยากมาก็มาทุกวัน ไม่มาก็หายไปเลย ลึกลับแท้
ในเล่มแรกสีแดงรู้สึกดื่มด่ำกับเมนูอาหารมากกว่า สำหรับเล่มนี้เหมือนอาหารเป็นแค่ส่วนประกอบ มีคนเข้ามาเกี่ยวข้องในแต่ละตอน จนเดาทางไม่ถูกว่าเรื่องจะไปทางไหน และมันเป็นเรื่องในสมัยก่อน จึงมีขนบธรรมเนียมความคิดแบบเก่า เช่นว่า ผู้หญิงต้องแต่งงานก่อนอายุ 25 ถ้าเกินจากนี้ไปก็เหมือนเค้กคริสมาสตร์ ที่เหลือทิ้ง ไม่ถูกเลือก เราอ่านแล้วไม่ติดอะไร เพราะเข้าใจความแตกต่างของแต่ละเจน มันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว
อยากให้ในเรื่องมีเมนูอาหารมากกว่านี้ ตอนหลังๆ เมนูเริ่มจะซ้ำ อ่านแล้วให้ความรู้สึกสบายๆ ไม่มีเรื่องขัดแย้งจนบรรยากาศเครียดเกินไป คนดีมีเยอะจนไม่สมจริง บางอย่างดูจบง่ายไปเพราะความดีของคน แต่ก็ดีแล้ว เพราะในชีวิตจริงมีแต่คนไม่ดี โดยรวมแล้วเป็นหนังสือที่ดีค่ะ
ผู้เขียน: เอโกะ ยามากุจิ
ผู้แปล: อภิญญา เตชะบุญไพศาล
สำนักพิมพ์: Piccolo
จำนวน 272 หน้า
#รีวิวหนังสือ #แนะนำหนังสือ #นิยาย #วรรณกรรม #วรรณกรรมแปล #วรรณกรรมญี่ปุ่น #นิยายแปล #นิยายญี่ปุ่น #นวนิยายญี่ปุ่น #วรรณกรรมทั่วไป #อาหาร #อบอุ่นหัวใจ #QEDรีวิวหนังสือ
Link Copied