คิดจะหุง อุ่น ตุ๋น ต้ม นึ่ง คิดถึงร้านทากูมิ
ร้าน "ทากูมิ" ตั้งอยู่ในย่านขายเครื่องครัวเก่าแก่ เท็งงูบาชิ ลูกค้าของที่นี่แทบจะเป็นร้านขายอาหารแทบทั้งหมด มิจิกะ ลูกสาวของร้านเพิ่งกลับมาช่วยงานได้ไม่นาน หลังจากเข้ามหาวิทยาลัยศิลป์นคร และออกไปอยู่ข้างนอก สถานการณ์ของร้านไม่ดีนัก ทั้งร้านเหลือกันอยู่แค่ 3 คน คือแม่โยโกะ คุณคูมะพนักงานร้านผู้รอบรู้ ส่วนพนักงานอีก 5 คนนั้นลาออกไปกันหมด โดยให้เหตุผลว่า "ร้านนี้ไม่ไหวแล้ว"
พอมิจิกะมาดูแลร้านก็เริ่มเห็นปัญหา ร้านนี้มีของมากมายหลายประเภท เป็นต้นว่า หัววัวจำลองติดผนัง ป้ายร้านค้า ถาดใส่เนื้อที่สั่งทำพิเศษ เจ้าของร้านทากูมิหลายๆ รุ่นเป็นคนใจดี ไม่ว่าร้านอาหารแบบไหนอยากได้ของอะไร ก็จะจัดหามาให้ แต่ส่วนใหญ่มักขายได้แค่ครั้งเดียว ของที่สะสมในร้านจึงมากขึ้นเรื่อยๆ แต่พอมีคนต้องการของบางอย่าง กลับไม่มีขาย ถึงกับพูดกันว่าร้านทากูมิไม่มีของอะไรที่อยากได้เลย
มิจิกะเองก็ไม่มีความรู้เรื่องเครื่องครัวเลย แต่กลับมีประสาทรับรสด้านรสชาติที่ดีเยี่ยม เมื่อลูกค้าอยากได้อะไร เธอจะทดลองใช้สินค้านั้นในหลากหลายแบบ ว่าให้ผลลัพธ์ต่างกันยังไง เช่นว่า คุณคาเมยาซึที่เปิดร้านกินดื่มอยากได้ที่ฝนหัวไชเท้า มิจิกะก็ไปหาที่ฝนหลายๆ แบบ ทำจากวัสดุต่างกัน ประกอบตาด้วยมือ หรือออกมาจากแม่พิมพ์โรงงาน ก็ได้ไชเท้าที่ต่างกัน บางอันละเอียดจนเละ แฉะน้ำ บางอันได้ออกมาแบบหยาบยังมีเส้นใยอยู่ เธอได้เรียนรู้มากขึ้นเรื่อยๆ จนมองเห็นว่าควรปรับปรุงร้านอย่างไร
มิจิกะยังมีเพื่อนที่เคยเรียนมาด้วยกันชื่อยูอิ ตอนนี้ยูอิกำลังฝึกทำโมเดลอาหารปลอมอยู่ที่ร้านฝั่งตรงข้าม เนื่องจากตัวร้านเป็นกระจกจึงสามารถมองเห็นตอนทำงานได้ ทั้งสองคนไม่ได้สนิทกันนักในตอนแรก แต่พอได้คุยกัน มิจิกะก็ได้ยูอิมาช่วยทดลองทำอาหารโดยใช้เครื่องครัวที่มิจิกะเลือกมา เป็นความสัมพันธ์ที่เหมือนจะห่างเหิน แต่ก็เป็นห่วงซึ่งกันและกัน ในมุมมองของมิจิกะ ยูอิเป็นคนสวย เอาจริงเอาจัง เก่ง ทำอาหารปลอมออกมาได้เหมือนมาก แต่ก็ยังพูดว่าออกมาได้ไม่ดีพอ เป้าหมายของเธอคือ ทำโมเดลของร้านอาหารที่บ้านออกมาให้พ่อยอมรับให้ได้
ระหว่างแก้ไขปัญหาในร้าน ก็มีเรื่องราวปัญหาของแต่ละครอบครัวเข้ามาให้แก้ไข เหมือนกับว่าเครื่องครัวเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาครอบครัว พอแก้เรื่องเครื่องครัวได้ ก็แก้ปัญหาชีวิตได้ ภายในความคิดของมิจิกะก็น่าสนใจ ทำไมเธอถึงออกไปอยู่ข้างนอกระหว่างเรียน ทั้งที่มหาวิทยาลัยใกล้กับบ้านแค่นิดเดียว ทำไมเธอถึงกลับมา และเธอยังมีความรู้เรื่องวัสดุแบบที่คาดไม่ถึง
ก่อนหน้านี้ก็คิดว่าอุปกรณ์ต่างกันคงมีผลกับอาหารอยู่บ้าง แต่พอได้อ่านเรื่องนี้ ก็รู้ว่ามันมีผลอย่างมาก ชอบย่านร้านค้าในเรื่อง เป็นถนนที่มีสองฝั่ง ยังทำการค้าแบบเก่าแต่ดูมีเสน่ห์น่าค้นหา อยากเข้าไปเดินเลือกซื้อแต่ละร้าน มีของเฉพาะทางที่หาที่อื่นไม่ได้ บางร้านก็ปรับตัวมีออนไลน์บ้างแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างมิจิกะกับยูอิกำลังดี เป็นห่วงกันแต่ก็มีสเปซของตัวเอง มีเรื่องราวที่มีแต่ตนเองเท่านั้นที่ทำได้
จังหวะของเรื่องเรียบเรื่อย ไม่มีจุดพลิกผันหรือตื่นเต้นเกินเหตุ อ่านแล้วให้ความรู้สึกเพลิดเพลินสบายๆ
ผู้เขียน: อูเอโนะ อายูมุ
ผู้แปล: จารุนันท์ ธนสารสมบัติ
สำนักพิมพ์: LUMI
จำนวน 376 หน้า
#รีวิวหนังสือ #แนะนำหนังสือ #นิยาย #วรรณกรรม #วรรณกรรมแปล #วรรณกรรมญี่ปุ่น #นิยายแปล #นิยายญี่ปุ่น #นวนิยายญี่ปุ่น #วรรณกรรมทั่วไป #ร้านอาหาร #เครื่องครัว #อาหาร #อบอุ่นหัวใจ #QEDรีวิวหนังสือ
.
ฝากกดไลก์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยนะคะ ☺
Link Copied