How lucky I am
.
เล่มนี้พูดถึงความสัมพันธ์ของคนต่างๆ รอบตัวกับคนเขียน ในแง่ที่ว่าเธอโชคดีอย่างไรเมื่อได้มาเจอคนนั้นๆ ในช่วงแรกของเล่ม เราอ่านแล้วยิ้มตาม พลางคิดไปว่าในชีวิตนี้ได้เจอใครที่รู้สึกว่ารู้จักคนนี้แล้วดีจังเลย คนนี้เป็นคนดีจังเลย มันก็เยอะอยู่นะ แต่ก็ค่อยๆ ห่างหายไป ไม่ได้ติดต่อกันแล้ว แต่พออ่านมาถึงกลางเล่มเรารู้สึกว่า ทุกๆ คนก็มีทั้งนิสัยที่ดีและไม่ดีแหละ บางคนอาจจะนิสัยดีมากหน่อย หรือบางทีคนเราก็ปฏิบัติตัวกับแต่ละคนไม่เหมือนกัน เลยคิดว่าหันมาใส่ใจคนรอบข้างให้มากกว่านี้ดีกว่า แต่พออ่านท้ายเล่มแล้วเรากลับเกิดความรู้สึกที่ไม่ดีขึ้นมา
.
ข้อความต่อไปนี้อาจจะดูใจร้าย จะด่าว่าเราก็ได้ เพราะว่าตอนท้ายเล่มคุณพายเค้าเขียนถึงแม่ของเธอในหลายๆ ตอน รวมถึงตอนเสียชีวิต เราน่ะ อ่านหนังสือเพื่อความบันเทิงเริงใจ ถ้ามันทำให้มีความทุกข์เราก็ไม่อยากอ่าน เวลาอ่านหนังสืออะไรก็แล้วแต่ เราจะซึมซับอารมณ์ความรู้สึกจากหนังสือเล่มนั้นต่อไปอีกหลายอาทิตย์เลย พออ่านเรื่องแม่ของเธอเราก็คิดถึงแม่ตัวเอง ทำให้คืนนั้นนอนน้ำตาไหล กว่าจะหลับได้ก็มีเรื่องราวในหัวมากมาย เธอก็ออกหนังสือมาถึง 3 เล่ม และไปพูดในรายการ TED เราคิดว่าสำหรับเรื่องนี้ควร "พอ" ได้แล้ว พูดถึงความทุกข์ที่ผ่านไปมากเท่าไหร่ ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว และแรงบันดาลใจก็ไม่จำเป็นต้องมาจากความทุกข์ และท้ายที่สุดเลยเราไม่อยากให้คุณพายมาเห็นข้อความนี้เลย เรากลัวว่าเธอจะเสียใจ