กว่าจะเป็นนิสชิน
.
เล่มนี้สนุกมาก คุณโมะโมะฟุกุ อันโด เจ้าของนิชชินเขียนเองเลย เล่าตั้งแต่การคิดค้นทำบะหมี่ในเพิงเล็กๆ ลองผิดลองถูก ทั้งๆ ที่คนเขียนเองก็ทำบะหมี่ไม่เป็น ลองอยู่หลายปีก็ทำออกมาเป็น ชิกเก้นราเมน เติมน้ำร้อนก็กินได้เลย พอออกวางขายก็ขายดีเทน้ำเทท่า แล้วก็ยังไม่หยุดแค่นั้น พัฒนาผลิตภัณฑ์ไปเรื่อยๆ หาวิธีทำเป็นคัพนูดเดิ้ล ทำยังไงให้ใส่ถ้วยพอดีแข็งแรงบะหมี่สุกทั่วถึง เครื่องปรุงไม่ผสมกันเละเทะ บางอย่างทำออกมาไม่มีคนรับไปขาย ก็สร้างเครื่องขายบะหมี่อัตโนมัติมันซะเลย เราว่าโคตรเจ๋ง รู้สึกว่าคนเขียนไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคง่ายๆ การที่เค้าเชื่อว่ามันต้องทำได้ มันทำให้เค้าทำได้จริงๆ ระหว่างนั้นก็เจออุปสรรคต่างๆ ของเลียนแบบเยอะ และไม่ได้คุณภาพทำให้เสียชื่อเสียง มีคดีฟ้องร้องกันมากมาย แต่ไม่ว่าปัญหาอะไรก็หาวิธีแก้ไปจนได้
.
ช่วงหลังของหนังสือเป็นบันทึกการเดินทาง คุณอันโดพอเค้าเกษียณแล้วก็ตั้งกลุ่มขึ้นมาออกชิมบะหมี่ทั่วประเทศจีน พอต่างมณฑลบะหมี่ก็ไม่เหมือนกัน บางอย่างก็เครื่องเยอะมาก บางอย่างมีแต่เส้นกินกับน้ำซุป บะหมี่บางที่ก็ใส่ไข่นวดด้วย ความหลากหลายนี้ทำให้เราถึงกับเปิดหาร้านอาหารจีนจะไปกินเลย ที่ดังที่สุดน่าจะเป็นราเมี่ยน ที่ต่อมากลายเป็นราเม็งของญี่ปุ่น
.
ไม่คาดคิดว่าเล่มนี้จะดีขนาดนี้ ไปคุ้ยมาจากในกองหนังสือลดราคาแค่ 50 บาทเอง ดีจัง