เวทมนตร์ต้องห้าม
.
หนังสือสืบสวนสอบสวนที่อ่านแล้วรู้สึกตัวเองเป็นนักสืบ ที่ได้รับข้อมูลทีละจุดๆ เหมือนเกมต่อจุดบนกระดาษ ถ้าหากไม่ลากเส้นเชื่อมมันไว้ด้วยกัน ก็จะมองไม่เห็นความจริง ใจความหลักของเรื่องนี้นำเสนอวิทยาศาสตร์ที่มีสองด้าน ด้านนึงทำเพื่อสร้างประโยชน์ อีกด้านนึงหากถูกใช้ไปในทางที่ผิดก็สามารถเป็นอาวุธฆ่าคน ไม่ต่างอะไรกับเวทมนตร์ต้องห้าม ครั้งหนึ่ง โคชิบะ ชิงโงะ นักเรียนมัธยมปลายได้ไปขอร้อง ยุกาว่า มานาบุ นักฟิสิกส์อัจฉริยะ ให้มาช่วยทำอุปกรณ์อย่างนึง เพื่อนำมาแสดงโชว์ให้รุ่นน้องได้ดู เผื่อว่าจะมีใครสนใจเข้าชมรมฟิสิกส์ของตน จะได้ไม่ถูกยุบ และด้วยความหัวดี ชิงโงะ ก็สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยเทโตะได้ แต่ก็ได้รับข่าวร้ายว่าพี่สาวเสียชีวิต จึงตัดสินใจไม่เรียนต่อ หลังจากนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนหลายคน ทุกๆ คนมีเหตุผลของตัวเอง ฆาตกรรมที่ไม่คาดคิด การเข้าไปเกี่ยวข้องกับอำนาจของคนใหญ่คนโต การตัดสินใจของชิงโงะ ความลับของอุปกรณ์บางอย่าง? ความรู้สึกระหว่างอ่าน เข้าใจว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับการแก้แค้น แต่บรรยากาศในเรื่องก็ไม่ได้ดูกดดันหรือเครียด สำนวนการแปลลื่นไหล บทสนทนาเป็นธรรมชาติดี ความยาวของแต่ละย่อหน้าไม่มากเกินไป อ่านแล้วไม่เหนื่อย เราทราบมาว่าเรื่องนี้เป็นซีรีส์ที่เป็น ยุกาว่า เป็นตัวเอก ออกมาหลายเล่มแล้ว รู้สึกชอบตัวละครนี้เป็นพิเศษ เป็นคนเก่งจริงที่ไม่ค่อยพูด ไม่ชอบอวดตัวเอง อ่านได้เรื่อยๆ สนุกดี
.
ป.ล. ชอบการเขียนสไตล์ญี่ปุ่นๆ แบบนี้แฮะ อ่านง่ายดี
#DaifukuReview
#รีวิวหนังสือ