เดินไปหาความสุข

เดินไปหาความสุข
.
บันทึกการเดินทางของคนเมืองคนหนึ่ง ที่ตัดสินใจเลือกเข้าป่า สู่ยอดเขาโมโกจูกับเพื่อนๆ อีกหลายคน เป็นการเดินทางที่ลำบากแต่สุขใจ และได้ข้อคิดมากมายระหว่างเดินทาง ชอบประโยคนึงมากประมาณว่า เมื่อเราอยู่ในเมืองเราแต่งตัว ใส่เครื่องประดับสวยๆ เพื่อให้คนอื่นตัดสินเรา หรือบางทีเราก็ตัดสินตัวเองจากสิ่งนั้น แต่เมื่ออยู่ในป่า ไม่มีใครมานั่งสนใจว่าเราจะใส่อะไร แอดว่าจริงๆ แล้วมนุษย์ทุกคนก็เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ เราอยู่ในเมืองกันซะจนคิดว่าน้ำไหลออกมาจากท่อได้เอง อาหารอุดมสมบูรณ์ซะจนเรากินทิ้งกินขว้าง เมื่อคนเขียนเข้าป่าแอดได้ค้นพบหลายสิ่งมากมายที่อยากจะทำ สักครั้งนึงในชีวิตก่อนที่แอดจะเดินทางไม่ไหว คงจะไปเดินป่าสักครั้ง แบบไม่สะดวกสบาย ไม่มีห้องน้ำ อาบน้ำจากลำธาร ศึกษาพืชที่กินได้ในป่า ทักษะการทำอาหาร การต่อสู้กับตัวเองให้เดินไปเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่เหนื่อยล้าไปสู่ยอดเขาให้ได้ จริงๆ แล้วความสุขไม่ได้อยู่ตรงที่เป้าหมายเท่านั้น นอกเหนือจากนั้นเราทุกคนก็สามารถค้นพบความสุขระหว่างเดินทางได้ เหมือนที่ชิงชิงค้นพบ