ไม่ใช่ที่ของเรา

ถ้าใครเคยได้ฟังเพลง หลุดปากใช่ไหม หรือ ตบตา เมื่อสมัยปี 2000 โน้น ก็คงจะรู้จักแพท พาวเวอร์แพท แต่ถ้าใครไม่รู้จักแอดจะเล่าให้ฟัง แพทเป็นนักร้องในวงพาวเวอร์แพท เพลงวงเขาเองก็ดังอยู่แล้ว ต่อมาก็มาร่วมโปรเจคเพลงเชียร์ที่รวมศิลปินหลายๆ คน เป็นโปรเจคใหญ่ เวลาผ่านแผงเทปเขาก็จะเปิด วี้ดบูมๆๆ เรามาบูมๆๆ ให้เป็นใจเดียวกัน 🎵 สมัยก่อนเราก็จะได้ฟังเพลงผ่านพวกรายการทีวีวิทยุ ไม่เหมือนตอนนี้ที่มาฟังออนไลน์กัน เวลาเพลงอะไรฮิตก็ฮิตทั่วบ้านทั่วเมือง เคยเล่นละครเป็นพระเอกด้วย ต่อมาก็มีข่าวว่าโดนจับคดียาเสพติด เป็นข่าวดังมากคนให้ความสนใจเยอะ ได้ยินข่าวว่าโดนโทษหนัก เพิ่งมารู้ในหนังสือว่า 50 ปี

ไม่ใช่ที่ของเรา จะเล่าเรื่องราวในเรือนจำ ชีวิตความเป็นอยู่ ความคิดของแพท การทำอย่างไรให้ชีวิตอยู่ได้ด้วยความหวัง โทนของหนังสือจะสว่างๆ ไม่ได้อ่านแล้วหดหู่หรือเครียดเหมือนหนังสือบางเล่มที่เล่าเรื่องเรือนจำเหมือนกัน อ่านแล้วเรารู้สึกว่าทุกคนก็น่าจะรู้ว่าข้างในคงไม่ได้สบาย ห้องแคบๆ ขังรวมกันหลายคน นอนไหล่ชนไหล่ ไฟที่สว่างตลอดเวลา ไม่สามารถสะสมของได้ ทุกคนมีแค่ผ้าห่ม 3 ผืน กับเสื้อผ้าไม่เกิน 5 ชุด ตอนที่เขาเล่าเราจะได้เห็นพัฒนาการของเรือนจำ ตั้งแต่สมัยที่ข้าวยังไม่ค่อยดีมีหินกรวดปน นักโทษอยากจะทำอะไรก็ไม่มีอุปกรณ์อย่างพวกศิลปะดนตรี จนถึงยุคที่เริ่มมีกับข้าวพิเศษๆ อย่างพวกซูชิ ก๋วยเตี๋ยว มีกิจกรรมให้ทำมากขึ้น

เราได้เห็นความตั้งใจของแพทที่สำนึกผิดอย่างใจจริง เขาไม่ได้โทษใครเลย เพียงแต่ยอมรับว่าตัวเองทำพลาดไป ถึงแม้ว่าโทษมันจะดูหนักหนาดูแล้วไม่เห็นทางออก แต่เขายังมีความหวังเสมอ เขาทำทุกอย่างที่ทำได้ เรียนหนังสือจนจบปริญญาตรี พยายามเรียนดนตรีและศิลปะจนสามารถสอนคนในเรือนจำได้ แล้วก็ตั้งวงดนตรีขึ้นมาทั้งๆ ที่ขาดแคลนอุปกรณ์อย่างหนัก มีความอดทนที่จะอยู่ร่วมกับคนอื่น (คนหลากพ่อหลากแม่นิสัยต่างกันมารวมกันคิดดูว่ายุ่งเหยิงแค่ไหน หาความสงบไม่ได้) พยายามเข้าเรียนเข้าอบรมเป็นตัวแทนต่างๆ เพื่อเลื่อนเป็นนักโทษชั้นเยี่ยมเพื่อขอพระราชทานอภัยโทษ มันเหมือนกับใช้ความหวังอย่างสิ้นเปลืองเป็นพลังให้สามารถมีชีวิตอยู่ได้ ซึ่งความหวังนั้นก็คือการได้ออกมาดูแลพ่อแม่อีกครั้ง

หนังสือเล่มนี้มันคุ้มค่าที่จะซื้อจะอ่านมากเลย เพราะว่าเราจะหาใครที่ติดคุกนานขนาด 16 ปีแล้วพ้นโทษออกมาเขียนหนังสือให้เราอ่าน มันทำให้นึกถึงคำพูดที่ว่า ประสบการณ์บางอย่างเราไม่สามารถไปพบเจอด้วยตัวเอง สิ่งที่ทำได้ก็คือการเรียนรู้จากคนอื่น แล้วถ้าขนาดเขาอยู่ในนั้นยังมีความหวังมากขนาดนั้น เราก็มีความหวังได้ใช่ไหมว่าเราจะรอดพ้นวิกฤตโควิดครั้งนี้ไป เรารู้สึกได้รับพลังจากการอ่านหนังสือเล่มนี้ค่ะ

ผู้เขียน : แพท พาวเวอร์แพท
สำนักพิมพ์ : อมรินทร์
จำนวน 196 หน้า

#รีวิวหนังสือ #แนะนำหนังสือ #ชีวประวัติ #ประสบการณ์ชีวิต #แพทพาวเวอร์แพท #powerpat #patpowerpat