การศึกษาของกระป๋องมีฝัน

การ์ตูนไทยถ่ายทอดระบบการศึกษา ที่ผลิตคนออกมาให้เหมือนกับอาหารกระป๋อง คือเหมือนๆ กันไปหมด ทุกคนเรียนเหมือนกัน ต้องเก่งวิชาการ แข่งขันเพื่อคะแนนสูงสุด ระหว่างทางก็เจอเรื่องไม่สมเหตุสมผลมากมาย ในตอนแรกที่เล่าถึงสมัยประถมยังดูซอฟท์ อ่านแล้วยังตลกเฮฮาร่าเริง ต้องมีการจดชื่อคนคุย แล้วก็ทำโทษแปลกๆ โดยการให้อมบอระเพ็ด ท่องศัพท์วันละ 10 คำ ถ้าลืมจะโดนทำโทษ ยังคิดว่าทุกโรงเรียนมันเหมือนกันหมดเลยเหรอไง แอดก็โดนให้กินพริก โดนทำโทษคุยกันในห้องยังกับเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย

คุณคนเขียน (ต่อไปจะเรียกว่าคุณสะอาด) เขาไม่ค่อยมีความสุขกับระบบแบบนี้ เลยหาทางออกด้วยการเรียนพอผ่าน ส่วนเวลาที่เหลือก็วาดการ์ตูน มีความฝันอยากเป็นนักเขียนการ์ตูน (ซึ่งตอนนี้ได้เป็นแล้ว) ตอนที่บอกว่าไปติวศิลปะเตรียมเอนทรานซ์นี่เราช็อกเหมือนกัน เพราะขนาดวาดรูปยังต้องวาดให้เหมือนๆ กันเหรอ ไม่ใช่วัดความสามารถปัจจุบันของแต่ละคน แต่วาดให้ตรงกับสไตล์ที่กรรมการชอบจะได้ผ่าน มันเป็นศิลปะตรงไหนอ่ะ

ช่วงกลางเรื่องดราม่าหดหู่จนเราอยากจะร้องไห้เลยล่ะ เขาไปเรียนคณะสื่อสารมวลชน แล้วคนที่เรียนคณะนี้ในอนาคตส่วนใหญ่ก็เป็นนักข่าว นักเขียน นักหนังสือพิมพ์ ย่อมอยากที่จะใช้วิชาชีพช่วยเหลือคน ถูกสั่งสอนจรรยาบรรณมาเป็นอย่างดี แต่เมื่อมองไปที่องค์กรทำข่าวปัจจุบัน มันกลับมีแต่การเอื้อผลประโยชน์ เหมือนว่าอำนาจทั้งหมดอยู่ในมือคนเลว และทำอะไรไม่ได้เลย บางคนอาจจะมีอุดมการณ์ตอนเรียนอยู่ พอไปรวมกับคนเหล่านั้น มันก็กลายพันธุ์ไปเรื่อยๆ ส่วนใหญ่แล้วก็ทำเพื่อเงินกันทั้งนั้น ทางออกของปัญหานี้คงอยู่ที่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร กำลังเป็นฟันเฟืองเล็กๆ ให้กับองค์กรแบบนั้นอยู่หรือเปล่า แล้วถ้าใช่จะตัดสินใจอย่างไร

ตอนท้ายเล่มน่าสนใจมากคุณสะอาดเขาต้องทำหนังสือพิมพ์ในวิชาเรียน และมีคนมาขอให้ช่วยเขียนเรื่องค่าแรงที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม เป็นตอนที่เรารู้สึกว่า เออ นี่แหละสังคม ปัดความรับผิดชอบกันไปมา โอ้อวดอำนาจบังคับคนอื่นให้รักษาผลประโยชน์ของตน ใช้ความกลัวบังคับให้คนไม่มีทางเลือก จะทำข่าวออกมาสำเร็จหรือไม่อยากให้ลองอ่านดูค่ะ

ส่วนที่สนุกที่สุดคงเป็นภาคผนวกมั้ง พูดถึงการเล่นในวัยเด็ก ที่ช่างหานู่นนี่มาเล่น จินตนาการไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรเลยก็หาสิ่งรอบตัวมาเล่น

งานของคุณสะอาดไม่ได้เน้นภาพสวย แต่มันมีอารมณ์อยู่ในภาพ ช่วงที่ดราม่าภาพจะสื่อออกมาชัดเจนถึงความเครียด การเอาชนะแข่งขัน ความหดหู่เศร้าศร้อย วาดการ์ตูนเพื่อสะท้อนปัญหาสังคม หลังจากนี้อาจจะมีเรื่องราวอย่างอื่นออกมาอีก น่าติดตามค่ะ

ผู้เขียน : สะอาด
สำนักพิมพ์ : ด้วงคอมิกส์
จำนวน 320 หน้า

#รีวิวหนังสือ #แนะนำหนังสือ #วรรณกรรม #เรื่องสั้น #การ์ตูน #การ์ตูนไทย #การศึกษา #การ์ตูนสะท้อนสังคม #QEDรีวิวหนังสือ