ปริซึม สีของความรู้สึก

ปริซึม สีของความรู้สึก

นิยายเกาหลีเล่าถึงชีวิตประจำวันธรรมดา ไม่มีเหตุการณ์ใดเป็นพิเศษ นอกจากอารมณ์ความรู้สึกของเหล่าตัวละครทั้ง 4

เยจิน สาวน้อยวัยทำงานที่ร่าเริงสดใสเหมือนกับแสงอาทิตย์

โดวอน หนุ่มวัย 30 ที่ทำงานหนักอยู่ชั้นใต้ดินไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน ผู้เลิกกับใครได้ง่ายดาย

แจอิน เจ้าของร้านขนมปังสาววัย 30 ที่ไม่ได้ชอบกินขนมปัง มีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน

โฮ-กเย เด็กทำงานที่ร้านขนมปังของแจอิน มีนิสัยพูดตรง ไม่ชอบสานความสัมพันธ์กับใคร รู้สึกแปลกแยกจากสังคม

ในฤดูร้อนท่ามกลางผู้คนมากมาย เยจินและโดวอนได้พบกันใต้ตึกแห่งหนึ่ง ทั้งคู่ต่างหาพื้นที่ที่จะได้จิบกาแฟเงียบๆ ระหว่างพัก เยจินเป็นฝ่ายพบตึกแห่งนี้ก่อน มันเป็นตึกว่างรอเช่า หลังจากได้จิบกาแฟเงียบๆ มาเป็นระยะเวลานึง โดวอนก็มา เธอไม่มีทีท่าจะหลีกทางให้ ทั้งคู่จึงมาเจอกันประจำ ทั้งสองคนทำงานอยู่ตึกเดียวกัน เยจินอยู่ชั้น 13 ส่วนโดวอนอยู่ชั้นใต้ดิน

คนนึงเปรียบเหมือนแสงสว่าง อีกคนเหมือนความมืด อย่างที่บอกเยจินร่าเริงสดใสจนเหมือนมีแสงเปล่งออกมาจากตัวเธอ ส่วนโดวอนถึงจะมีแฟนมาหลายคน แต่ถ้าแฟนคนไหนบอกเลิก เขาก็พร้อมจะเลิกทันที เหมือนจะพยายามปกป้องตัวเองไม่ให้ลึกซึ้งเกินไปกับใคร ทั้งสองน่าจะชอบกันอยู่ไม่น้อย ความสัมพันธ์เริ่มต้น แต่ก็รักษาระยะห่าง ยิ่งผ่านเนิ่นนานวันความรู้สึกก็เปลี่ยนไป ส่วนจะเปลี่ยนไปแบบไหนเกี่ยวกับบรรทัดถัดไปค่ะ

แจอินกับโฮ-กเย ตอนแรกอาจดูเหมือนเป็นตัวประกอบ แต่พอผ่านช่วงแรกไปความสัมพันธ์ยิ่งซับซ้อน แจอินมีอดีตอันน่าขมขื่น ทำให้เธอพยายามจะมีครอบครัวที่ดี ส่วนโฮ-กเยดูเป็นคนไม่สนใจอะไร บางทีก็โกรธสังคมปกติที่เขาอยู่ แต่เขาก็ได้รับความไว้วางใจจากแจอิน เหมือนเป็นน้องชายคนหนึ่ง ตอนแรกดูเหมือนเขาไม่มีความรู้สึก แต่หลังจากเจอแจอิน ก็เริ่มมีอะไรเปลี่ยนแปลงในจิตใจทีละน้อย

ความสัมพันธ์ของคนในเรื่องซับซ้อนมาก เดี๋ยวรักเดี๋ยวเลิก เดี๋ยวดีใจ แป๊บนึงก็เศร้าใจ ความเว้นระยะ ที่ไม่กล้าสัมพันธ์มากไปกว่านี้เพราะกลัวว่าจะเสียใจ ความตัดใจไม่ได้ เกี่ยวข้องกันยุ่งเหยิงไปหมด ก็มีบางจุดที่เราคิดว่า เหตุการณ์นี้ถ้าพูดออกไปก็แก้ปัญหาได้แล้ว แต่ไม่ทำ น่าหงุดหงิดนิดนึง

อย่างที่บอกมันเป็นเรื่องราวธรรมดา เรียบเรื่อย มันน่าสนใจตรงความสัมพันธ์ของคนในเรื่อง อ่านจบแล้วให้ความสนุกระดับเกินปานกลางมานิดหน่อย

ผู้เขียน : Sohn Won-Pyung (ซน ว็อนพย็อง)
ผู้แปล : วิทิยา จันทร์พันธ์
สำนักพิมพ์ : Piccolo
จำนวน 222 หน้า

#รีวิวหนังสือ #แนะนำหนังสือ #นิยาย #วรรณกรรม #วรรณกรรมแปล #วรรณกรรมเกาหลี #นิยายแปล #นิยายเกาหลี #นวนิยายเกาหลี #วรรณกรรมทั่วไป #โรแมนติก #QEDรีวิวหนังสือ