เจ้าชายน้อย ฉบับครบรอบ 70 ปี
อองตวน เดอ แซงเตก-ซูเปรี เขียน
อำพรรณ โอตระกูล แปล

เจ้าชายน้อยอยู่บนดาวดวงเล็กๆ ที่มีภูเขาไฟสูงแค่เข่า ที่ดับสองลูกอีกลูกยังคุกรุ่นอยู่ วันนึงเมล็ดดอกกุหลาบได้ถูกพัดพามาเติบโตที่นี่ เจ้าชายน้อยดูแลทะนุถนอมอย่างดี ต่อไปนี้เป็นความคิดของเราเมื่อได้อ่านแล้ว ซึ่งคนอื่นอ่านอาจจะเห็นไม่ตรงกัน ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ผู้อ่าน เราคิดว่าเจ้าชายน้อยกับกุหลาบผิดใจกัน เจ้าชายก็เลยหนีออกมา ท่องไปในดาวต่างๆ ไปเจอกับพวกผู้ใหญ่ที่เอาแต่สนใจอะไรไม่รู้ พระราชาก็หลงแต่อำนาจเอาแต่จะสั่งโน่นนี่ นักธุรกิจก็เฝ้าแต่จะนับสมบัติของตัวเอง นักภูมิศาสตร์ก็ยึดมั่นในหลักการแต่ไม่ยอมทำเอง
พอมายังโลกเจ้าชายได้เรียนรู้กับสุนัขจิ้งจอก แล้วพบว่าถึงแม้โลกจะมีกุหลาบหลายร้อยต้นที่เหมือนของเขาก็ไม่สำคัญ สำคัญที่ว่าเขาได้ใช้เวลากับกุหลาบของเขาจนสร้างสายสัมพันธ์ขึ้นมา ประเด็นหลักของเรื่องน่าจะอยู่ตรงนี้ สายสัมพันธ์เป็นสิ่งที่พิเศษ มันทำให้เรายิ้มหัวเราะหรือร้องไห้ เพียงแค่เห็นสิ่งของบางอย่างที่ทำให้นึกถึงใครคนนั้น เป็นสิ่งที่ควรรักษาไว้แม้จะเป็นผู้ใหญ่แล้ว
ส่วนประเด็นอื่นๆ ก็คือ ในขณะที่ตอนเราเป็นเด็กสามารถมีความสุขกับเรื่องง่ายๆ พอเป็นผู้ใหญ่แล้วเรากลับลืม เรามัวแต่ไปสนใจอะไรไม่รู้ ทั้งอำนาจ เงินทอง หน้าที่
แต่ว่านะ สำหรับเราตอนเป็นเด็กก็ไม่คิดว่าโลกมันจะโหดร้ายแบบนี้ เราแค่ถูกปกป้องให้หลีกหนีจากความจริง เมื่อคนที่ปกป้องเราไม่อยู่แล้ว เราก็จำเป็นต้องแข็งแกร่งเพื่อปกป้องตัวเอง ซึ่งทำให้จิตใจเราด้านชาไปทุกที หัวใจของเรามันไม่เหมือนเดิมแล้ว

ซื้อเล่มนี้มาเมื่อวันที่ 12 ส.ค.63 ระหว่างออกไปเดินเล่นคนเดียว แล้วรู้สึกเศร้าใจขึ้นมา ก็เลยซื้อเพื่อปลอบใจตัวเอง ☺️ พอเห็นจะได้จำได้ว่าซี้อในวันนั้น