ฉันจะข้ามเวลาไปหาเธอ

ในเกาหลีปี 2016 มีสิ่งที่เรียกว่าตู้ไปรษณีย์เชื่องช้า จดหมายที่ส่งจากที่นี่จะถึงในวันเดียวกันของปีหน้า อึนยูถูกพ่อบังคับให้เขียนจดหมายถึงตัวเอง เธอมีความสัมพันธ์กับพ่อที่ไม่ดีนัก อึนยูรู้สึกว่าพ่อไม่ค่อยสนใจเธอเลย ไม่เคยเรียกชื่อ ไม่เคยซื้อของขวัญให้ ทำเหมือนเธอเป็นธาตุอากาศตลอด 15 ปี เหมือนว่าเธอจะเคยชินกับเรื่องพวกนี้แล้ว ถ้าพ่อไม่พาผู้หญิงคนนั้นมาและบอกว่าจะแต่งงานใหม่

สิ่งที่ไม่พอใจก็คือ พอบอกว่าจะแต่งงานก็มาเอาใจใส่กันอย่างผิดปกติ ที่ทำแบบนี้เพราะอยากให้ยอมรับแม่คนใหม่อย่างนั้นเหรอ ทั้งที่อึนยูไม่เคยรู้เรื่องแม่เลยสักอย่างตั้งแต่เกิดมา ทั้งชื่ออะไร ทำไมถึงทิ้งเธอไป อยู่หรือตาย พอพูดถึงเรื่องแม่ทีไรพ่อก็เงียบไปเลยทุกที ทั้งหมดนี้กลายเป็นความอัดอั้นตันใจตลอดมา มึนๆ ตึงๆ กับพ่อไม่เคยพูดจากันดีๆ แต่ยังไงอึนยูก็ยอมเขียนจดหมาย โดยไม่คาดคิดเลยว่าเป็นจุดเริ่มต้นของความมหัศจรรย์

แทนที่จะได้รับจดหมายในอีกหนึ่งปีข้างหน้า ภายในไม่กี่อาทิตย์เธอก็ได้รับจดหมายจากเด็กหญิงแปลกหน้าที่ชื่อเหมือนเธอ "อึนยู" แต่ที่น่าตกใจคือจดหมายที่ตอบกลับมาลงท้ายปี 1982 ตอนแรกนึกว่าล้อกันเล่น มีการส่งจดหมายโต้ตอบถกเถียงกันไปมา กว่าจะรู้ว่าจดหมายถูกส่งไปอดีตจริงๆ และที่แปลกประหลาดคือทุกครั้งที่ส่งจดหมายไปในอดีต เวลาจะเดินเร็วกว่าปัจจุบัน กว่าอึนยูทางนั้นจะได้รับเวลาก็ผ่านไปเป็นปี ส่วนอึนยูทางนี้ได้รับจดหมายภายในไม่กี่สัปดาห์ ทำให้อึนยูอายุ 15 ปีได้ระบายความในใจเรื่องพ่อแม่กับอึนยูอีกคนที่มีอายุมากขึ้นเรื่อยๆ จนอึนยูในอดีตเสนอว่าจะตามหาแม่ของเธอให้เอง ถ้าสืบหาจากพ่อของเธอต้องรู้แน่ว่าต่อไปใครจะเป็นแม่ ขอเพียงแต่เธอให้ความร่วมมือ

เมื่อรู้ว่ามีการข้ามเวลาด้วยวิธีแบบนี้แอดก็คาดหวังว่าจะมีเรื่องทำนองแก้ไขข้อผิดพลาดในอดีต หรือการบอกอนาคตให้ได้รับความโชคดีบางอย่างหรือเปล่า แต่ดูเหมือนเรื่องจะเน้นไปที่ความรู้สึกของอึนยูทั้งสองคน น้องอึนยูคนปัจจุบันมีอารมณ์ที่คุกรุ่นตลอดเวลา โกรธพ่อและไม่พอใจผู้หญิงคนนั้นอย่างมากจนจะหนีออกจากบ้าน ส่วนพี่สาวอึนยูจากเด็กกลายเป็นผู้ใหญ่ สำนวนการเขียนเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ความคิดเติบโตขึ้นคอยพูดและช่วยเท่าที่ทำได้ สุดท้ายแล้วคนเขียนก็จะคลี่คลายออกมาว่าทำไมสองคนนี้ถึงได้เกี่ยวข้องกัน

เราคิดว่าสิ่งที่เรื่องนี้อยากจะบอกคือให้หันหน้าเข้าหากัน มีอะไรไม่เข้าใจก็คุยกันให้รู้เรื่อง ไม่พูดคุยทำเป็นไม่สนใจกันให้เวลาผ่านไปสุดท้ายแล้วความสัมพันธ์ก็มีแต่จะแตกร้าวมากขึ้น จริงๆ แล้วสิ่งที่เราคิดมันอาจจะผิด ถ้ามีเวลาที่อยู่ด้วยกันเปิดใจให้กัน ไม่แน่ว่าอาจจะเข้าใจและมีความสุขกันไปตั้งนานแล้ว

ช่วงแรกอ่านอย่างรวดเร็ว กลางเรื่องใส่อารมณ์กันไปมาจนเริ่มรำคาญ พักการอ่านไปสองสามวัน ช่วงหลังเริ่มสนุกขึ้น รู้สึกซึ้งใจกับบทสรุป แต่ก็รู้สึกออกแนวเดิมๆ ไปหน่อย

ผู้เขียน : อีกดนิม
ผู้แปล : ฑิตยา ปิยภัณฑ์
สำนักพิมพ์ : Piccolo
จำนวน 204 หน้า

#รีวิวหนังสือ #แนะนำหนังสือ #วรรณกรรมแปล #นิยาย #วรรณกรรมญี่ปุ่น #เรื่องแปล #QEDรีวิวหนังสือ