บันทึกภาษาไทยของผม

บันทึกภาษาไทยของผม

ครั้งแรกที่โทโมะยะ อิซากะ ได้ยินชื่อประเทศไทยเป็นตอนสมัยอยู่ ม.ปลาย ในวิชาประวัติศาสตร์ เรียนเรื่องหมู่บ้านญี่ปุ่นสมัยอยุธยา เล่าถึงคนญี่ปุ่นที่เดินทางมาค้าขาย ตอนนั้นเขาคิดว่าเป็นประเทศที่ห่างไกล ไม่รู้อะไรเลยทั้งวัฒนธรรม อาหารการกิน สถานที่ท่องเที่ยว พอตอนมหาวิทยาลัยปี 2 ก็ได้รู้จักกับคนไทย เป็นสาวไทยมาแลกเปลี่ยนหน้าตาน่ารักมาก จึงรู้สึกเหมือนรักแรกพบ เลยแลกเปลี่ยนกันเธอสอนภาษาไทยให้อิซากะ อิซากะสอนภาษาญี่ปุ่นให้เธอ

ต่อมาอิซากะเริ่มหลงใหลในภาษาไทยมากขึ้น เขาเรียนด้วยตัวเองโดยการดูละครไทย ฟังเพลง ดูคลิปวีดีโอ ฝึกเขียนตัวอักษรโดยการจดบันทึก (บันทึกมีรูปวาดเล็กๆ ด้วย เราชอบมากน่ารักดี) เขาออกตัวว่ายังไม่เก่ง แต่เราว่าเขียนออกมาอ่านรู้เรื่องมาก บางทีอาจมีสลับคำใช้คำผิด แต่ใจความสำคัญก็ไม่ได้เปลี่ยนไป บางคนอาจจะเคยเห็นบันทึกของเขาผ่านตาบ้างที่แชร์มาในโซเชี่ยล ด้วยการเขียนที่ตรงไปตรงมาและดูน่ารัก ทำให้บันทึกค่อนข้างเป็นที่พูดถึงในวงกว้าง ในบันทึกนึงที่เราชอบ เล่าถึงตอนที่เขาขึ้นรถตู้โดยสารครั้งแรก เขานั่งข้างคนขับเลยต้องนับเงิน เป็นช็อกคัลเจอร์แบบแปลกๆ ทำไมถึงให้ลูกค้านับ! ถ้าหนีจะทำอย่างไร!

คุณอิซากะคงจะชอบอาหารไทย หนังสือมีหลายบท มีบทที่เกี่ยวกับอาหารมีรูปเยอะมาก ลองซื้อกินและทำเอง แถมยังลองปลูกผักชีที่ญี่ปุ่นด้วย เรื่องดีน่ารักมีเยอะ เรื่องที่เราเห็นเป็นชีวิตประจำวันไม่เห็นจะมีอะไร แต่เป็นเรื่องแปลกสำหรับต่างชาติ เรื่องไม่ดีก็มีเช่นกัน มีตอนนึงเขาเล่าว่าเรียกมอไซค์จากแอพ พอวิ่งไปได้สักพักก็มาทิ้งกันกลางทางซะงั้น นึกอยากจะไปก็ไปไม่อยากไปก็ไม่ไป นี่มันไทยสไตล์จริงๆ สายไฟสายสื่อสารรุงรัง ขยะเรี่ยราด พนักงานที่ต้อนรับลูกค้าไปกินขนมไป แอบยิ้มแห้งเหมือนกัน

ตอนท้ายเล่มเห็นว่าเดินทางมาทำงานที่ไทยด้วย ใครอยากลองอ่านเมืองไทยในมุมมองของคนญี่ปุ่นไปติดตามเพจ https://www.facebook.com/MyThaiDiary กันได้

ผู้เขียน : โทะโมะยะ อิซากะ
สำนักพิมพ์ : Salmon แซลมอน
จำนวน 272 หน้า

#รีวิวหนังสือ #แนะนำหนังสือ #คนญี่ปุ่นในไทย #ความเรียง #เรื่องสั้น #ประสบการณ์ท่องเที่ยว #QEDรีวิวหนังสือ